اول مردادي

اما نميشه

ونميدونم چرا تا اين حد سنگدل شدم؟

نميفهمم چرا فك ميكنم وظيفه ديگرونه كه هي ازمن تشكركنن،هرچند تشكري در كار نباشه هم دلخورم

من شبيه خودم نيستم شبيه ميناي هميشگي آروم ،احساسي و بي دل

نميدونم فك كردم يه اتفاقي افتاده اتفاقي كه تجربه نكردم اما بازم بخودم اجازه ورود رو ندادم ،يعني سعي مي كنم ندم اما يه وقتام بخودم ميگم بيا براي يه بارم كه شده امتحان كن،اما راستش ميترسم از درگير شدن وشايدم ازمواجه ششدن با واقعيت ها و مهمتر از همه از شكست.

يه تصميم مهم گرفتم و اونم برگشتن هست 

ميخوام برگردم ،نميدونم تو هم برميگردي يا نه ؟اما به من كمك كن برگردم ،محكم استوار و راسخ

شايد برگشتنم و فك كردن به تو ،منو از قيل وقال اين اتفاق رها كنه .فك كنم من خودم عامل اصلي اين اتفاق بودم و براي همين اين رو با بقيه اتفاق ها متفاوت ميدونم و بد جور ترسيدم .

به هر حال مثه اينكه ايندفعه هم مثل هميشه قرار كه بگذارم وبگذرم 

شايد.

خيلي حسهاي عجيب وغريبي دارم اين روزا خيلي

وبايد با همه ي اين كلنجار ها جورشم

همين

پ.ن: بيست وپنج تير ماه بود كه حس كردم من تنها نيستم ولي از اون موقع دارم فك ميكنم كه خيلي دستپاچه شدم وخبر خاصي نيست و اينكه مثله اين كه داره برام عادي ميشه تو اين چند روز انگار يه چيزي جايگزين شده مثه بيدار شدنم سر صبحي امروز.

پ.ن 1:حتي فكرشم نكن تنها بري هر جا بري هستم

يه تيكه از قلبمي درد ميكني آروم بگير خسته م

اين رو برا زنگ گوشيم گذاشتم چون هم دوسش دارم و هم خبر از حالم ميده و ميدونم يه ديوونگي محضه اما من اين روزا ترجيح ميدم ديوونه باشم 

حالم از اينكه مثه بقيه ام خرابه،ميخوام خودم بشم حتي اگه بقيه نپسندن